Hebron słynie z wyrobu szkła i ceramiki. Funkcjonuje nawet termin określający artystyczne hebrońskie szkło (arab. زجاج الخليل zadżadż al-Chalili) wytwarzane w tym mieście od czasów rzymskich, a na starym mieście nadal istnieje dzielnica zwana „dzielnicą dmuchaczy szkła”.
Gail Simmons w artykule „Hebron’s glass history” ciekawie przybliża historię miasta, m. in. z perspektywy Imada Nadszeha, jednego z producentów sławnego szkła.
„Moja rodzina dmucha szkło w Hebronie od 700 lat – mówi Imad – Nauczyłem się rzemiosła od ojca, a on od swojego ojca. Zacząłem się uczyć gdy miałem 5 lub 6 lat. Szkło było moimi zabawkami.”
„Piasek daje bezbarwne lub „białe” szkło – wyjaśnia Imad. Ale Hebron jest najbardziej znanym z tego o kolorze niebieskim i turkusowym. Kolor ciemnoniebieski osiągamy dodając kobaltu do stopionego szkła, turkus, dodając miedź. Gotujemy miedzi w specjalnym piecu w temperaturze około 700 stopni Celsjusza przez jeden miesiąc, po czym staje się jak proszek.”
„Kiedy się urodziłem w Hebronie było około 15 wytwórców szkła – mówi Imad Natszeh. Dziś tylko ja i mój brat nadal dmuchamy szkło z naszej rodziny.”
olives in hebron 